IPO (Internationale Prüfungsordnung) 1
PRACA
WĘCHOWA:
Ślad
własny, co najmniej 300 kroków, 3 odcinki proste, 2 załamania pod katem około
90°,
2 przedmioty należące do przewodnika, ślad leżący, co najmniej 20 minut, czas
pracy
15 minut.
wypracowanie
ścieżki śladu 80 pkt.
przedmioty
(10 + 10) 20 pkt.
Razem 100 pkt.
Ustalenia
ogólne
Sędzia
lub osoba odpowiedzialna za układanie śladów ustalają przebieg śladu stosownie
do
warunków terenowych. Ślady musza być układane różnorodnie. Nie może się zdarzyć,
aby
na każdym śladzie poszczególne załamania i przedmioty były na tych samych
odległościach,
w tych samych odstępach. Podstawa śladu musi być zaznaczona tabliczka
(chorągiewka),
która koniecznie musi być wbita w ziemie z lewej strony, obok podstawy
śladu.
Kolejność
startu wynika z losowania przeprowadzonego przez sędziego. Przewodnik (tutaj
Układający
ślad) musi przed ułożeniem śladu pokazać przedmioty sędziemu lub osobie
odpowiedzialnej.
Wolno używać tylko przedmiotów nasączonych (30 minut) własnym
zapachem.
Przewodnik (tutaj układający ślad) stoi krótko na podstawie śladu i idzie dalej
normalnym
krokiem we wskazanym kierunku. Załamania tworzy się idąc normalnym
krokiem,
pierwszy przedmiot kładzie się, po co najmniej 100 krokach na 1 lub 2 prostej,
drugi
przedmiot na końcu śladu. Przedmioty musza być położone w trakcie marszu. Po
położeniu
ostatniego przedmiotu układający idzie jeszcze kilka kroków w tym samym
kierunku.
Na śladzie musza być ułożone różnorodne przedmioty (np. ze skóry, tekstylne,
z
drewna). Przedmiot musi mieć długość około 10 cm, szerokość 2-3 cm, grubość około
0,5
- 1 cm i
nie może się istotnie różnić kolorem od podłoża. Pies nie może widzieć
układania
śladu.
Podczas
pracy psa, sędzia i towarzyszące mu osoby nie mogą się znaleźć w obrębie, na
którym
pies ma prawo szukać.
a)
Komenda do: „szukania”
Wydanie
komendy do szukania dozwolone jest na początku śladu i na rozpoczęcie
dalszego
szukania po znalezieniu pierwszego przedmiotu.
b)
Wykonanie:
Przewodnik
przygotowuje swojego psa do pracy na śladzie. Linka o długości 10 m może
być
prowadzona nad grzbietem, z boku lub miedzy przednimi i/lub tylnymi kończynami.
Może
być zapięta bezpośrednio do obroży łańcuszka bez zaciskania lub zapięcia na
szelkach
(dopuszczalne są szelki piersiowe lub Böttgera, bez dodatkowych rzemieni).
Po
wywołaniu przewodnik melduje się (w pozycji wyjściowej) i zgłasza, czy jego
pies
przedmioty
podnosi czy zaznacza. Przed nawęszaniem podstawy śladu, w jego trakcie i w
czasie
całej pracy na śladzie należy zrezygnować z jakiegokolwiek dopingu.
Na
polecenie sędziego doprowadza się psa spokojnie i wolno do podstawy śladu i
rozpoczyna
nawęszenie przez psa. Pies musi nawęszyc spokojnie, intensywnie, z „niskim
nosem”.
Następnie pies musi podążać śladem z „niskim nosem”, w równym tempie.
Przewodnik
idzie za psem w odległości 10 m
na końcu linki. Pies może węszyć bez linki i
wtedy
należy również utrzymać odległość 10
m. Linka może, jeżeli przewodnik nie
wypuścił
jej z reki zwisać. Pies musi wypracować załamania pewnie. Po załamaniu pies
powinien
szukać dalej w tym samym tempie. Jeżeli pies znalazł przedmiot, musi go bez
wpływu
przewodnika podnieść lub przekonywująco wskazać. Po podniesieniu pies może
stać
usiąść lub przyjść do przewodnika. Błędem jest pójście dalej z przedmiotem lub
położenie
się. Wskazać przedmioty może pies stojąc siedząc lub leżąc (równie_
przemiennie).
Jeżeli pies wskazał lub podniósł przedmiot, przewodnik kładzie linkę i udaje
się
do swojego psa. Poprzez podniesienie przedmiotu ręką do góry pokazuje, _e pies go
znalazł.
Następnie podnosi linkę i rozpoczyna z psem dalsza prace na śladzie. Po
zakończeniu
pracy na śladzie należy pokazać sędziemu znalezione przedmioty.
c)
Ocena:
Jeżeli
pies wypracuje ślad intensywnie, równomiernie, przekonywująco, pokazując przy
tym
pozytywne zachowanie, tempo pracy nie jest kryterium oceny. Sprawdzanie podłoża
obok
ścieżki śladu bez jej opuszczania nie jest błędem. Markowanie pracy, „wysoki
nos”,
wypróżnianie
się, krążenie na załamaniach, przedłużające się mitrężenie, pomoc poprzez
linkę
lub słownie na ścieżce śladu lub przy przedmiotach, błędne zaznaczenie
przedmiotu,
nie
zaznaczenie przedmiotu, obniżają ocenę. Jeżeli przewodnik podążają za psem opuści
ścieżkę
śladu na odległość większą niż długość linki (niezależnie od kierunku), praca
na
śladzie
zostaje przerwana. Jeżeli pies opuszcza ślad i jest zatrzymywany przez
przewodnika,
sędzia poleca iść za psem. Jeżeli przewodnik nie stosuje się do tego
polecenia,
sędzia przerywa prace. Sędzia przerywa też prace, jeżeli po 15 minutach od
startu
pies nie osiągnął końca. Ocenie podlega praca do jej przerwania.
Błędem
jest, jeżeli pies wskazuje przedmiot w dwojaki sposób, tj. poprzez
„podnoszenie” i
„wskazanie”.
W ocenie uwzględnia się tylko przedmioty zaznaczone zgodnie ze
zgłoszeniem.
Błędy w zaznaczeniu przedmiotu wpływają na ocenę pracy na danej prostej.
Za
nie znalezione przedmioty nie przyznaje się żadnych punktów. Rozdział punktów
do
oceny
pracy na danej prostej musi odpowiadać jej długości i stopniowi trudności.
Sędziowanie
pracy na poszczególnych prostych następuje według ocen i punktów. Jeżeli
pies
przestaje szukać (dłuższe mitrężenie w tym samym miejscu bez szukania), praca
może
być przerwana nawet, jeżeli pies znajduje się na ścieżce śladu.
POSŁUSZENSTWO:
Postanowienia
ogólne
Sędzia
daje polecenie rozpoczęcia ćwiczenia. Dalsze ćwiczenie, jak zmiany kierunku,
zatrzymanie,
zmiany tempa dokonywane są przez przewodnika bez polecenia.
Komendy
wskazane są w regulaminie. Komendami są normalnie wypowiedziane
pojedyncze
słowa. Mogą one być wydawane w każdym języku, jednakże muszą być takie
same
dla tej samej czynności. Jeżeli pies nie wykonuje ćwiczeń po trzykrotnej
komendzie,
ćwiczenie zostaje przerwane bez przyznania oceny. Podczas przywoływania
psa,
oprócz komendy może być użyte imię psa. Jednakże użycie imienia psa przy
jakiejkolwiek
innej komendzie należy traktować jako komendę podwójną.
W
postawie wyjściowej pies siedzi blisko przewodnika po jego lewej stronie, tak,
_e jego
łopatka
jest na wysokości kolan przewodnika i skierowany jest w ta sama stronę, co
przewodnik.
Każde ćwiczenie zaczyna się i kończy postawą wyjściowa. Przyjęcie postawy
wyjściowej
na początku ćwiczenia dopuszczalne jest tylko jeden raz. Dopuszczalne jest
równie_
krótkie pochwalenie psa po zakończeniu ćwiczenia i tylko w postawie wyjściowej.
Po
takim pochwaleniu przewodnik musi przyjąć nową postawę wyjściową. W każdym
razie
miedzy pochwała a rozpoczęciem nowego ćwiczenia musi być zachowany wyraźny
odstęp
czasu (około 3 sekund). Po przyjęciu postawy wyjściowej przeprowadza się
ćwiczenie.
Przewodnik
musi przejść, co najmniej 10, maksymalnie 15 kroków, zanim poda komendę
do
wykonania ćwiczenia przez psa. Pomiędzy częściami ćwiczenia takimi, jak siad
przed
przewodnikiem
i zakończeniem ćwiczenia, podejście do siedzącego, stojącego lub
leżącego
psa, należy przed wydaniem następnej komendy zachować przerwę około 3
sekund.
Przewodnik może podejść do psa od przodu lub obchodząc go na około od tyłu.
Pies
powinien iść przy nodze bez smyczy równie_ miedzy ćwiczeniami. Także idąc po
koziołek
do aportowania należy zabrać ze sobą psa. Zachęcanie psa w tym przypadku i
zabawa
nie są dozwolone.
Przewodnik
musi wykonywać w tył zwrot przez lewe ramie. Przy zwrocie w tył pies może
obejść
przewodnika (wokół) lub cofnąć się znalazłszy się przed nim. Wykonanie tego
ćwiczenia
musi być takie same w czasie całego egzaminu.
Gdy
pies usiadł przed przewodnikiem, podejście do nogi może być wykonane jak wyżej
poprzez
obejście przewodnika lub obrócenie przed nim i jednoczesne cofniecie do
znalezienia
się w postawie wyjściowej.
Płotek
do przeskakiwania jest na całej wysokości (1m) sztywny i ma szerokość 150 cm.
Przeszkoda
ukośna składa się z dwóch połączonych ze sobą na górze części (płyt) o
szerokości
150 cm
i długości 191 cm.
Ustawia się ja tak, że po rozsunięciu szczyt osiąga
wysokość
180 cm.
Cała jej powierzchnia musi być wykonana z materiału nie śliskiego. Na
obu
jej ścianach w górnej połowie należy umieścić listwy pomagające we wspinaniu o
przekroju
24/48 mm. Na egzaminie wszystkie psy musza przeskakiwać przez te same
przeszkody.
Przedmiotem
do przynoszenia jest tylko koziołek drewniany (waga 650g). Organizator
przygotowuje
jeden koziołek, który musi być wykorzystany przez wszystkich
uczestników.
Nie wolno przed rzuceniem dać koziołek psu do pyska.
Jeżeli
przewodnik zapomniał wykonać ćwiczenia, zostaje on wezwany przez sędziego, bez
Obniżania
oceny, do wykonania brakującego ćwiczenia.
1.
Chodzenie przy nodze bez smyczy 20pkt
a)
Komenda do „chodzenie przy nodze”.
Wydanie
komendy dozwolone jest na starcie i przy zmianie tempa.
b)
Wykonanie:
Przewodnik
udaje się do sędziego z psem idącym przy nodze bez smyczy, po zatrzymaniu
poleca
psu usiąść i przedstawia się. Następnie udaje się na miejsce początku ćwiczeń.
Z
postawy
wyjściowej rusza z psem dając mu hasło do marszu przy nodze bez smyczy, a
pies
ma chętnie, uważnie i równo iść po jego lewej stronie tak, by jego łopatka
znajdowała
się stale na wysokości kolan przewodnika, a przy zatrzymaniu samodzielnie
usiąść
przy nodze nie obracając się.
Po
rozpoczęciu marszu przewodnik idzie w linii prostej około 50 kroków bez
zatrzymywania
się, po zwrocie w tył idzie jeszcze następne 10 do 15 kroków, a później
musi
zademonstrować bieg i marsz bardzo wolny (każdy po minimum 10 kroków).
Przejście
z biegu w krok powolny musi nastąpić bez fazy przejściowej. Poszczególne z
rodzajów
marszu musza istotnie różnić się miedzy sobą. Następnie należy wykonac, idac
normalnym
tempem, zwrot w prawo, w lewo i w tył. Zatrzymanie należy
zademonstrować,
co najmniej raz idąc normalnym tempem.
Podczas,
gdy przewodnik idzie z psem na pierwszym odcinku należy oddać 2 strzały
(kaliber
6 mm) w
odstępie czasu 5 sekund z odległości co najmniej 15 kroków. Pies musi
wykazać
się niewrażliwością na strzał.
Na
zakończenie ćwiczenia, na polecenie sędziego przewodnik ze swoim psem wchodzi w
grupę
złożoną, z co najmniej 4 osób. Musi on jedna z osób obejść z prawej i jedna z
lewej
strony
i co najmniej raz zatrzymać się w grupie. Sędzia może zażądać powtórzenia
przejścia.
Na koniec przewodnik opuszcza grupę i w miejscu początku ćwiczenia
przyjmuje
pozycje wyjściową.
c)
Ocena:
Wyprzedzanie,
odsuwanie się na bok, zostawanie z tyłu, siadanie wolne lub z ociąganiem,
dodatkowe
komendy, pomoc fizyczna, brak uwagi psa we wszystkich rodzajach ruchu
(tempach)
i zwrotach, presja wywierana na psa, obniża ocenę.
2.
Siad w marszu 10pkt
a)
Komendy do: „marszu przy nodze”, „siadu”
b)
Wykonanie:
Po
przyjęciu postawy wyjściowej przewodnik zaczyna marsz w linii prostej z psem
bez
smyczy
przy nodze. Po przejściu 10-15 kroków na komendę przewodnika pies musi
natychmiast
usiąść zwrócony w kierunku marszu, a przewodnik nie może się przy tym
zatrzymać,
zmienić rodzaju kroku lub się obejrzeć. Po dalszych 30 krokach przewodnik
zatrzymuje
się i natychmiast obraca do spokojnie siedzącego psa. Na polecenie sędziego
idzie
z powrotem do psa i staje po jego prawej stronie.
c)
Ocena:
Błędy
w przebiegu ćwiczenia, wolne siadanie, siedzenie niespokojne, bez koncentracji,
obniżają
ocenę. Jeżeli pies zamiast usiąść położy się lub zatrzyma stojąc odlicza się 5
punktów.
3.
Waruj w marszu i przywołanie do mnie 10pkt
a)
Komendy: do „marszu przy nodze”, „warowania”, „przywołania do mnie”,
„przyjęcia
postawy wyjściowej”
b)
Wykonanie:
Po
przyjęciu postawy wyjściowej przewodnik rozpoczyna marsz w linii prostej z psem
przy
nodze bez smyczy. Po 10-15 krokach pies musi na komendę przywarować będąc
skierowanym
w kierunku marszu, a przewodnik nie może się przy tym zatrzymać,
zmienić
rodzaj kroku, lub się obejrzeć. Po dalszych 30 krokach przewodnik zatrzymuje się
i
natychmiast obraca do swojego spokojnie leżącego psa. Na polecenie sędziego
przewodnik
daje komendę „do mnie”, która może być połączona z imieniem psa. Pies
musi
chętnie, szybko przybiec w linii prostej do przewodnika i usiąść przed nim
blisko i na
wprost.
Na następną komendę musi szybko i bezpośrednio znaleźć się przy lewej nodze
przewodnika
z łopatka na wysokości jego kolan.
4.
Aportowanie na płaskiej powierzchni 10 pkt
a)
Komendy do: „przyniesienia”, „oddania”, „przyjścia do nogi”
b)
Wykonanie:
Stojąc
w postawie wyjściowej przewodnik rzuca koziołek drewniany (o masie ok. 650 g)
na
odległość około 10 kroków. Komendę do przyniesienia wolno wydać dopiero, gdy
koziołek
leży już nieruchomo na ziemi. Pies siedzący spokojnie bez smyczy przy nodze
musi
na komendę szybko i bezpośrednio podbiec do koziołka, natychmiast go podnieść i
szybko,
jak najkrótsza droga przynieść do przewodnika. Pies musi usiąść blisko i na
wprost
przewodnika i tak długo trzymać koziołek w pysku, a_ przewodnik po odczekaniu
około
3 sek. da komendę do oddania i go odbierze. Po oddaniu przez psa, koziołek musi
być
trzymany spokojnie w wyprostowanej w dół prawej ręce. Na następną komendę pies
musi
się znaleźć przy lewej nodze przewodnika, tak by jego łopatka była na wysokości
kolan.
W czasie całego ćwiczenia nie wolno przewodnikowi opuścić miejsca, z którego
ćwiczenie
rozpoczął.
c)
Ocena:
Błędy
w postawie wyjściowej, powolny bieg, błędy w podjęciu, wolny powrót,
upuszczenie
koziołka,
bawienie się, gryzienie koziołka, stanie przez przewodnika w rozkroku, błędy w
siadaniu
przed przewodnikiem i zakończeniu ćwiczeń obniżają ocenę. Zbyt bliskie
rzucanie
i pomoc przewodnika bez opuszczenia miejsca stania równie_ obniżają ocenę.
Jeżeli
przewodnik opuści miejsce, z którego zaczął ćwiczenie przed jego zakończeniem,
ocenione
ono będzie jako niedostateczne. Jeżeli pies nie przyniesie, należy przyznać
0
punktów.
5.
Aportowanie przez płotek (100
cm) 15 pkt
a)
Komendy: do „przeskoku”, „przyniesienia”,
„oddania”, „przyjścia do nogi”
b)
Wykonanie:
Przewodnik
przyjmuje z psem postawę wyjściową, co najmniej 5 kroków przed płotkiem.
Stojąc
na wprost przed płotkiem (100
cm) rzuca koziołek (650 g) za niego. Komenda do
skoku
może być wydana dopiero, gdy koziołek nieruchomo leży na ziemi. Pies siedząc
bez
smyczy spokojnie przy przewodniku musi na komendę swobodnie przeskoczyć przez
płotek.
Komenda do przyniesienia musi być wydana w czasie skoku. Po skoku musi on
szybko
najkrótsza droga podbiec do koziołka, natychmiast go przynieść, bezzwłocznie
przeskoczyć
płotek z powrotem i przynieść go do przewodnika szybko najkrótsza droga.
Pies
ma usiąść blisko na wprost przewodnika i tak długo trzymać koziołek w pysku, a_
przewodnik
po odczekaniu około 3 sek. po komendzie do oddania go odbierze. Po
odebraniu
koziołek musi być spokojnie trzymany w wyprostowanej w dół prawej ręce. Na
następna
komendę pies musi znaleźć się szybko i bezpośrednio przy lewej nodze
przewodnika,
tak by jego łopatka była na wysokości kolan przewodnika. Przewodnikowi
nie
wolno w czasie całego ćwiczenia opuścić miejsca, w którym ćwiczenie rozpoczął.
c)
Ocena:
Błędy
w postawie wyjściowej, powolny skok i bieg tam i z powrotem, błędy przy podjęciu,
upuszczeniu
koziołka, bawienie się, gryzienie koziołka, postawa przewodnika w rozkroku,
błędy
w siadaniu przed przewodnikiem i zakończeniu ćwiczenia obniżają ocenę. Za
muśniecie
przeszkody przy skoku obniża ocenę do 1 pkt za każdym razem, za oparcie o
przeszkodę
przy przeskoku każdorazowo do 2 pkt.
Podział
punktów za przynoszenie przez płotek:
skok
tam - przyniesienie - skok z powrotem
5
- 5 - 5
Ocena
częściowa jest możliwa tylko wtedy, gdy wykonane są, co najmniej 2 z 3 części
ćwiczenia
(skok tam, przyniesienie, skok z powrotem):
skoki
i przyniesienie bezbłędne 15 pkt skoki tam i z powrotem bezbłędne, aport
nie
przyniesiony 10
pkt
skok
tam lub z powrotem nie wykonany,
aport
przyniesiony bezbłędnie 10 pkt
Jeżeli
koziołek upadnie wyraźnie z boku lub jest dla psa źle widoczny, przewodnik może
po
spytaniu sędziego lub na polecenie sędziego, bez straty punktów powtórzyć rzut.
Pies
nie
może przy tym przestać siedzieć. Ocenę odpowiednio obniża pomoc przewodnika, o
ile
nie zmieni on miejsca, w którym rozpoczął ćwiczenie. Jeżeli opuści on to
miejsce przed
zakończeniem,
ćwiczenie ocenia się jako niedostateczne.
6.Aportowanie
przez przeszkodę ukośna (180cm) 15 pkt
a)
Komendy: do „przeskoku”, „przyniesienia”, „oddania”, „przyjścia do nogi”.
b)
Wykonanie:
Przewodnik
ze swoim psem przyjmuje postawę wyjściową, co najmniej 5 kroków przed
przeszkoda.
Stojąc na wprost przed nią rzuca koziołek (650 g) za przeszkodę. Komenda
do
skoku może być wydana dopiero, gdy koziołek nieruchomo leży na ziemi. Pies
siedzący
spokojnie bez smyczy przy przewodniku po komendzie do skoku musi wspinając
się
pokonać przeszkodę, szybko, najkrótsza droga podbiec do koziołka, natychmiast
go
podjąć.
Komenda do przyniesienia musi być wydana w czasie pokonywania przeszkody.
Po
podjęciu aportu pies musi natychmiast pokonać przeszkodę z powrotem i przynieść
aport
szybko najkrótsza droga do przewodnika, usiąść blisko i na wprost niego i tak
długo
trzymać
koziołek w pysku, a_ przewodnik po odczekaniu około 3 sek. po komendzie do
oddania
odbierze aport. Po odebraniu koziołek musi być trzymany spokojnie w
wyprostowanej
w dół prawej ręce. Na następną komendę pies ma się szybko i
bezpośrednio
znaleźć przy lewej nodze przewodnika, tak by jego łopatka znajdowała się
na
wysokości kolan przewodnika. Przewodnikowi nie wolno w czasie całego ćwiczenia
opuścić
miejsca, z którego ćwiczenie rozpoczął.
c)
Ocena:
Błędy
w postawie wyjściowej, powolne pokonywanie przeszkody, wolny bieg tam i z
powrotem,
błędy w podjęciu aportu, upuszczenie koziołka, gryzienie go, bawienie się
postawa
przewodnika w rozkroku, błędy w siadaniu przed przewodnikiem i w zakończeniu
ćwiczenia
odpowiednio obniżają ocenę.
Podział
punktów za przynoszenie aportu przez przeszkodę ukośną.
skok
tam przyniesienie skok z powrotem
5
5 5
Ocena
częściowa możliwa jest tylko wówczas gdy wykonane są 2 z 3 części ćwiczenia
(skok
tam, przyniesienie, skok z powrotem):
pokonanie
przeszkody w obie strony,
przyniesienie
bezbłędne 15 pkt
pokonanie
przeszkody tylko w jedna stronę,
przyniesienie bezbłędne 10
pkt
pokonanie
przeszkody w obie strony,
aport
nie przyniesiony 10 pkt
Jeżeli
koziołek upadnie wyraźnie z boku lub jest dla psa źle widoczny, przewodnik może
po
spytaniu sędziego lub na polecenie sędziego powtórzyć rzut bez straty punktów.
Pies
nie
może przy tym przestać siedzieć.
Ocenę
odpowiednio obniża pomoc przewodnika, o ile nie opuścił on miejsca, z którego
rozpoczął
ćwiczenie. Jeżeli opuścił on to miejsce przed zakończeniem, ćwiczenie ocenia
się
jako niedostateczne.
7.
Wysyłanie naprzód z warowaniem 10 pkt
a)
Komendy: do „wybiegnięcia naprzód”, „warowania”, „siadu”
b)
Wykonanie:
Z
postawy wyjściowej idzie przewodnik z psem bez smyczy w linii prostej we
wskazanym
kierunku.
Po 10 - 15 krokach przewodnik daje psu komendę do wybiegnięcia naprzód z
jednoczesnym,
jednorazowym uniesieniem reki wskazując kierunek i zatrzymuje się. Po
tym
pies musi oddalić się w linii prostej we wskazanym kierunku bez ociągania w
szybkim
tempie
na odległość co najmniej 30 kroków. Na polecenie sędziego przewodnik daje
komendę
do warowania, na która pies musi się natychmiast położyć. Przewodnikowi
wolno
trzymać uniesiona rękę tak długo, a_ pies się nie położy. Na polecenie sędziego
przewodnik
udaje się do psa i staje po jego prawej stronie. Na kolejne polecenie sędziego
po
około 3 sek. pies dostaje komendę by usiadł.
c)
Ocena:
Błędy
w wykonaniu, bieg przewodnika z i za psem, wolne wybieganie wyraźne odchylenie
kierunku
na bok, za mała odległość, położenie się z ociąganiem lub zbyt wczesne,
niespokojne
leżenie, przedwczesne wstanie w końcówce ćwiczenia - obniżają ocenę.
8.
Warowanie przy odwracaniu uwagi 10pkt
a)
Komendy: do „warowania”, „siadu”
b)
Wykonanie:
Gdy
drugi pies ma zacząć ćwiczenia w części B, przewodnik odprowadza psa we
wskazane
miejsce i po przyjęciu postawy wyjściowej daje komendę do warowania. Po
czym
nie zostawiając przy psie smyczy lub jakiegokolwiek innego przedmiotu i bez
oglądania
się oddala się w obrębie terenu egzaminu na odległość co najmniej 30 kroków i
stoi
spokojnie w polu widzenia psa zwrócony do niego plecami. Pies musi leżeć
spokojnie
bez
wpływu przewodnika podczas gdy drugi pies wykonuje ćwiczenia od 1 do 6.
Przewodnik
wraca na polecenie sędziego, staje po jego prawej stronie i na powtórne
polecenie
sędziego po około 3 sek wydaje komendę, by pies usiadł.
c)
Ocena:
Ocenę
obniżają: zachowanie przewodnika stanowiące ukryta pomoc, niespokojne leżenie
psa
względnie za wczesne podniesienie się psa na zakończenie ćwiczenia. Ocenę
częściowa
daje się, gdy pies wstanie lub usiądzie, ale pozostaje w miejscu zostawania.
Jeżeli
pies oddali się na więcej niż 3
metry przed zakończeniem ćwiczenia nr 3
wykonywanego
przez drugiego psa, należy ćwiczenie ocenić na 0 punktów. Jeżeli pies
opuści
miejsce zostawania po zakończeniu ćwiczenia nr 3 daje się ocenę częściowa. Jeżeli
pies
na zakończenie ćwiczenia ruszy w kierunku wracającego przewodnika odlicza się
do
3
punktów.
PRÓBY
OBRONCZE:
Ustalenia
ogólne
Na
przeznaczonym do tego placu, wzdłuż dłuższych krawędzi ustawia się 6 kryjówek,
po
trzy
na każdej stronie, naprzemiennie (patrz szkic). Niezbędne oznaczenia terenu
musza
być
dobrze widoczne dla przewodnika, sędziego i pozoranta.
Pozorant
musi być wyposażony w ubranie ochronne, rękaw i miękką pałkę. Rękaw musi
mieć
krawędź umożliwiającą psu chwycenie. Wykonana z juty nakładka, nasuwana na
rękaw
musi mieć kolor naturalny. W czasie pilnowania, jeżeli pozorant będzie chciał
widzieć
psa, o ile to konieczne, może się za nim powoli obejrzeć. Nie wolno mu jednak
przyjąć
postawy grożącej i wykonać ruchu obronnego. Swoje ciało ma osłaniać rękawem.
Sposób
w jaki przewodnik odbierze od pozoranta pałkę pozostawia się do jego uznania.
(Patrz
także część ogólna - ustalenia do pracy pozoranta).
Na
egzaminach wszystkich stopni można korzystać tylko z jednego pozoranta, ale
przy
liczbie
psów większej niż 6 na jeden stopień egzaminu, musi się użyć dwóch pozorantów.
Dla
wszystkich zdających na ten sam stopień musi korzystać się z tego samego
pozoranta.
Psy,
które nie są podporządkowane przewodnikowi, które w czasie ćwiczeń obrończych
nie
puszczają lub puszczają w wyniku czynnego działania przewodnika, chwycą za inna
część
ciała, niż przewidziany do tego rękaw, musza być zdyskwalifikowane. Nie daje się
też
oceny „TSB”.
Jeżeli
pies w czasie ćwiczeń obrończych odmówi lub daje się przepędzić, należy prace w
części
„C” przerwać. Nie przyznaje się żadnej oceny
(punktowej). Można jednak przyznać
ocenę
„TSB”. Komendę do „puszczenia” można wydać tylko
raz.
Skale
ocen za „puszczenie” obrazuje poniższa tabela:
Puszczenie
z ociąganiem 0,5-3,0
Pierwsza
komenda dodatkowa,
puszczenie
natychmiastowe 3,0
Pierwsza
komenda dodatkowa,
puszczenie
z ociąganiem 3,5 - 6,0
2
komenda dodatkowa, puszczenie natychmiast
6,0
2
komenda dodatkowa, puszczenie z ociąganiem
6,5-9,0
Nie
puszczenie po 2 komendzie dodatkowej
dyskwalifikacja
1.
Rewirowanie za pozorantem 5 pkt
a)
Komendy: do „rewirowania”, „przyjścia” (komenda do przyjścia może być
powiązana
z imieniem psa).
b)
Wykonanie:
Pozorant
znajduje się w ostatniej kryjówce, niewidoczny dla psa. Przewodnik przyjmuje
postawę
wyjściowa z psem bez smyczy miedzy czwarta a piata kryjówka, tak by
obiegniecie
dwóch kryjówek było możliwe. Na polecenie sędziego rozpoczyna ćwiczenie w
części
„C”. Na krótka komendę do rewirowania i gest lewa lub prawa ręką, które mogą
być
powtórzone, musi się pies oddalić od przewodnika i wytrwale, uważnie obiec
ciasno
piata
kryjówkę. Jeżeli tego dokona, przewodnik woła go komenda do przyjścia do siebie
i
idąc
wskazuje mu kryjówkę, w której jest pozorant z powtórzona komenda rewirowania.
Przewodnik
porusza się po nieoznaczonej linii przez środek placu, której podczas
rewirowania
nie wolno mu opuścić. Pies musi się stale znajdować przed przewodnikiem.
Jeżeli
pies dotarł do kryjówki z pozorantem, przewodnik musi się zatrzymać. Komendy
słowne
i optyczne nie są już wówczas dozwolone. c) Ocena:
Ocenę
obniżają niedokładności w sterowaniu psem, zahamowania w intensywnym,
ciasnym
i uważnym obiegnięciu kryjówki.
2.
Osaczenie i oszczekanie 10 pkt
a)
Komendy: do „przyjścia do nogi”, „przyjęcia postawy wyjściowej”
b)
Wykonanie:
Pies
musi pozoranta aktywnie, uważnie osaczyć i absorbująco oszczekać. Psu nie wolno
skakać
na pozoranta ani go chwycić. Po czasie oszczekiwania około 20 sek., przewodnik,
na
polecenie sędziego zbliża się do kryjówki na 5 kroków. Na następne polecenie
sędziego
woła swojego psa do nogi, do przyjęcia postawy wyjściowej.
c)
Ocena:
Ocenę
obniżają niedokładności w ciągłym absorbującym oszczekiwaniu i napierającym
osaczaniu,
a_ do wydania komendy, bez rozpraszania się osoba sędziego i podejściem
przewodnika.
Za absorbujące oszczekiwanie przyznaje się 5 punktów. Jeżeli pies słabo
oszczekuje,
odejmuje się2 punkty. Jeżeli pies nie oszczekuje, a aktywnie pilnuje
pozoranta,
odejmuje się 5 punktów. Przy zaczepianiu pozoranta jak np. uderzanie,
wskakiwanie
odejmuje się 2 pkt., a przy silnym ugryzieniu odejmuje się 9 punktów.
Jeżeli
pies opuści pozoranta przed poleceniem sędziego dla przewodnika by opuść już_
środkowa
linie, można wysłać psa do .pozoranta powtórnie. Jeżeli wówczas pies
pozostanie
przy pozorancie można dalej kontynuować ćwiczenia w części „C”, ale
osaczanie
i oszczekiwanie musi być ocenione jako niedostateczne.
Jeżeli
pies nie wróci do pozoranta lub oddali się powtórnie, ocenę w części „C”
przerywa
się.
Jeżeli pies dobiegnie do dochodzącego przewodnika lub przyjdzie do nogi
przewodnika
przed odwołaniem, ocena jest równie_ niedostateczna.
3.
Zatrzymanie pozoranta w czasie ucieczki 20 pkt
a)
Komendy: do „marszu przy nodze”, „warowania”, „puszczenia”
b)
Wykonanie:
Na
polecenie sędziego przewodnik nakazuje pozorantowi wyjście z kryjówki. Pozorant
udaje
się normalnym krokiem do zaznaczonego w terenie punktu początku ucieczki. Na
polecenie
sędziego przewodnik z psem bez smyczy idzie do zaznaczonego miejsca
pozostawania
psa w pozycji leżącej do pilnowania przed próba ucieczki. Odległość miedzy
psem
a pozorantem wynosi 5 m.
Po pozostawieniu pilnującego psa przewodnik udaje się
do
kryjówki, tak by mieć kontakt wzrokowy z psem, pozorantem i sędzia. Na znak
sędziego
pozorant podejmuje próbę ucieczki. Pies musi bez zwłoki, samodzielnie poprzez
energiczne,
silne uchwycenie istotnie zapobiec ucieczce (udaremnić ucieczkę). Wolno mu
jednak
zaatakować tylko rękaw pozoranta. Na znak sędziego pozorant zatrzymuje się i
stoi
spokojnie. Po zatrzymaniu pozoranta pies musi natychmiast puścić. Przewodnik może
w
tym czasie samodzielnie dać jedna komendę do puszczenia.
Jeżeli
pies nie puści po pierwszej dozwolonej komendzie, przewodnik otrzymuje od
sędziego
polecenie do wydania dwóch następnych komend do puszczenia.
Jeżeli
pies nie puści po trzeciej komendzie (jednej dozwolonej i dwóch dodatkowych),
zostaje
zdyskwalifikowany. W czasie wydania komendy do puszczenia przewodnik musi
stać
spokojnie, bez wpływania na zachowanie psa. Pies po puszczeniu musi zostać jak
najbliżej
pozoranta i uważnie go pilnować
c)
Ocena:
Niedokładności
i ograniczenia w ważnych dla oceny psa kryteriach powodują stosowne
obniżenie
oceny: szybka, energiczna rekcja i pogoń z silnym uchwyceniem i rzeczywistym
zatrzymaniem
pozoranta w ucieczce, pełny i spokojny chwyt a_ do puszczenia, uważne
pilnowanie,
jak najbliżej pozoranta. Jeżeli pies nie wystartuje lub w ciągu 20 kroków nie
udaremni
ucieczki przez chwycenie i zatrzymanie, przerywa się prace w części „C”.
Jeżeli
w czasie pilnowania pozoranta pies jest trochę nieuważny lub/i trochę
natarczywy
należy
ocenić ćwiczenie o jeden stopień niżej. Jeżeli pies jest wyraźnie nieuważny
lub/i
wyraźnie
natarczywy obniża się ocenę o dwa stopnie.
Jeżeli
pies nie pilnuje pozoranta, ale przy nim zostaje, obniża się ocenę ćwiczenia o
trzy
stopnie.
Jeżeli pies w czasie pilnowania opuści pozoranta lub przewodnik da komendę, by
przy
nim został, przerywa się prace w części „C”.
4.
Obrona po ataku pilnowanego pozoranta 35 pkt
a)
Komendy: do „puszczenia”, „przyjścia do nogi”
b)
Wykonanie:
Po
okresie pilnowania około 5 sek., pozorant na znak sędziego podejmuje atak na
psa.
Pies
musi bez wpływu przewodnika obronić się poprzez energiczne i silne chwycenie.
Może
on zaatakować tylko rękaw pozoranta. Jeżeli pies chwycił, zostaje dwukrotnie
uderzony.
Dozwolone są uderzenia tylko w grzbiet i okolice kłębu. Na polecenie sędziego
pozorant
zatrzymuje się i stoi spokojnie. Po zatrzymaniu pies musi natychmiast puścić.
Przewodnik
może w tym czasie dać samodzielnie jedna komendę do puszczenia.
Jeżeli
pies nie puści po pierwszej dozwolonej komendzie, przewodnik otrzymuje od
sędziego
polecenie wydania dwóch następnych komend do puszczenia.
Jeżeli
pies po tych komendach (jednej dozwolonej i dwóch dodatkowych) nie puści,
zostaje
zdyskwalifikowany. W czasie dawania komend do puszczenia przewodnik musi
stać
spokojnie, bez wpływania na zachowanie psa.
Po
puszczeniu pies musi zostać jak najbliżej pozoranta i uważnie go pilnować. Na
polecenie
sędziego przewodnik udaje się jak najkrótsza droga, normalnym krokiem do
psa
i daje mu komendę do przyjęcia postawy wyjściowej. Pałki w tym momencie nie
odbiera
się pozorantowi.
c)
Ocena:
Niedokładności
i ograniczenia w ważnych dla oceny psa kryteriach powodują obniżenie
oceny:
szybkie i energiczne chwycenie, pełny i spokojny chwyt a_ do puszczenia, uważne
pilnowanie
po puszczeniu pozoranta, jak najbliżej niego.
Jeżeli
w czasie pilnowania pies jest trochę nieuważny lub/i trochę natarczywy należy
ocenić
ćwiczenie o jeden stopień niżej. Jeżeli pies jest wyraźnie nieuważny lub/i wyraźnie
natarczywy,
obniża się ocenę o dwa stopnie. Jeżeli pies nie pilnuje pozoranta, ale przy
nim
zostaje, obniża się ocenę ćwiczenia o trzy stopnie.
Jeżeli
pies podejdzie do nadchodzącego przewodnika ocenia się ćwiczenie jako
niedostateczne.
Jeżeli pies opuści pozoranta zanim sędzia da przewodnikowi polecenie do
podejścia
lub przewodnik da psu komendę, by został przy pozorancie, przerywa się prace
w
części „C”.
5.
Atak na psa z ruchu 30 pkt
a)
Komendy: do „siedzenia”, „obrony”, „puszczenia”, „przyjścia do nogi”,
„marszu
przy nodze”.
b)
Wykonanie:
Przewodnik
ze swoim psem ustawia się na wyznaczonym miejscu na linii środkowej placu
na
wysokości pierwszej kryjówki. Pies może być trzymany za obrożę, ale jego
zachowanie
nie
może być stymulowane. Pozorant zaopatrzony w miękką patkę, na polecenie sędziego
wychodzi
z kryjówki i normalnym krokiem dochodzi do linii środkowej i zaczyna biec
frontalnie
na przewodnika i psa atakując poprzez wydawanie odstraszających okrzyków i
grożącymi
ruchami. Gdy zbliża się do przewodnika i psa na odległość 40 - 30 kroków, na
polecenie
sędziego przewodnik puszcza psa z komenda do obrony. Pies musi zatrzymać
atak
bez zwłoki poprzez energiczne i silne chwycenie. Może on zaatakować tylko rękaw
pozoranta.
Przewodnikowi nie wolno opuścić swojego miejsca.
Na
polecenie sędziego pozorant zatrzymuje się. Pies powinien natychmiast puścić po
zatrzymaniu
pozoranta. Przewodnik może w tym czasie dać jedna komendę do
puszczenia.
Jeżeli pies nie puści po pierwszej dozwolonej komendzie, przewodnik
otrzymuje
od sędziego polecenie do wydania dwóch następnych komend do puszczenia.
Jeżeli
pies po tych komendach nie puści (jednej dozwolonej i dwóch dodatkowych),
następuje
dyskwalifikacja. Podczas wydawania komend do puszczenia przewodnik musi
stać
spokojnie, bez wpływania na zachowanie psa. Po puszczeniu pies musi zostać jak
najbliżej
pozoranta i uważnie go pilnować. Na znak sędziego przewodnik idzie normalnym
krokiem
bezpośrednio do psa i daje mu komendę do przyjęcia postawy wyjściowej.
Pozorantowi
odbiera się pałkę.
Następuje
eskortowanie pozoranta z boku na dystansie około 20 kroków. Wolno wydać
jedną
komendę do marszu przy nodze. Pies ma się znajdować po prawej stronie
pozoranta,
tak by był miedzy nim a przewodnikiem. W czasie konwojowania pies musi
uważnie
obserwować pozoranta, jednakże bez zaczepiania, wskakiwania lub chwytania.
Konwój
zatrzymuje się przed sędzia, przewodnik przekazuje sędziemu pałkę i melduje
zakończenie
ćwiczeń w części „C”.
c)
Ocena:
Obniżają
ją odpowiednio niedokładności i
ograniczenia w ważnych dla oceny psa
kryteriach:
energiczna obrona z silnym uchwyceniem, pełny spokojny chwyt a_ do
puszczenia,
uważne pilnowanie po puszczeniu, jak najbliżej pozoranta.
Jeżeli
w fazie pilnowania pies jest trochę nieuważny lub/i trochę natarczywy obniża się
ocenę
za ćwiczenie o jeden stopień.
Jeżeli
pilnuje on pozoranta wyraźnie nieuważnie lub/i jest wyraźnie natarczywy, ocenia
się
ćwiczenie o dwa stopnie niżej.
Jeżeli
pies nie pilnuje pozoranta, ale przy nim pozostaje, ocenia się ćwiczenie o trzy
stopnie
niżej. Jeżeli pies podejdzie do zbliżającego się przewodnika ocena ćwiczenia
jest
niedostateczna.
Jeżeli pies opuści pozoranta zanim sędzia da polecenie przewodnikowi do
podejścia
lub gdy przewodnik da komendę psu, by pozostał przy pozorancie, przerywa się
ćwiczenie
w części „C”.
CZĘŚĆ A - PRACA WĘCHOWA
1.
Ślad własny przewodnika (300 kroków- 20 min) 100 pkt
CZĘŚĆ B - POSŁUSZEŃSTWO
1.
Chodzenie przy nodze bez smyczy 20 pkt
2.
Siad w marszu 10 pkt
3.
Waruj w marszu i przywołanie do mnie 10 pkt
4.
Aportowanie na płaskim terenie 10 pkt
5.
Aportowanie przez płotek o wys. 1
m 15 pkt
6. Aportowanie
przez przeszkodę ukośną o wys. 1,8m
15 pkt
7.
Wysyłanie naprzód z warowaniem 10 pkt
8.
Warowanie przy odwracaniu uwagi 10 pkt
Razem
B 100 pkt
CZĘŚĆ C - PRÓBY OBROŃCZE
1.
Rewirowanie za pozorantem 5 pkt
2.
Osaczenie i oszczekanie 10 pkt
3.
Zatrzymanie pozoranta w czasie ucieczki 20 pkt
4.
Pilnowanie pozoranta i obrona po jego ataku 35 pkt
5.
Atak na psa z ruchu 30 pkt
Razem
C 100 pkt
Łącznie A+B+C 300 pkt